22 september 2014
Nederland wordt steeds asocialer.
De afscheiding tussen het kleine groepje mensen dat het voor het zeggen heeft en de meerderheid die niets te zeggen heeft, wordt steeds groter.
Onder leiding van een volledig ontspoorde VVD wordt de groep die uiteindelijk het werk moet doen meer en meer onder druk gezet en volledig uitgerangeerd.
Met name de mensen die in de Zorg werken worden nauwelijks nog serieus genomen.
Wat de regering aan het doen is, is hemeltergend.
Ze willen een vergaande participatie maatschappij creëren.
Maar omdat dat veel tijd kost hebben ze een slim plan bedacht.
We gooien iedereen in de bijstand en dwingen ze vervolgens hetzelfde werk te doen.
Alleen dan wel onder grote dwang en tegen een veel lager salaris.
Dat dan geen salaris meer genoemd mag worden, maar een uitkering heet.
Het allerergste is nog dat je als uitkeringsgerechtigde geen rechten meer hebt.
De uitvoerende macht zoals het UWV, kan met je doen wat ze willen.
En dat is slecht nieuws voor alle uitkeringsgerechtigden.
Komt nog bij dat werkend Nederland wordt verteld dat als je geen werk hebt je te beroerd bent om te werken, waardoor je ook nog eens extra in je kruis getrapt wordt.
En het werkende gedeelte van Nederland blijft ondertussen drastisch krimpen.
De groep verschoppelingen wordt dus steeds groter.
Hendrik maakt zich zorgen om het incasseringsvermogen van de 'werklozen', want het houdt natuurlijk wel een keer op.
Als je graag wat wilt doen, maar het wordt je op allerlei manieren van overheidswege onmogelijk gemaakt, dan ga je vanzelf een keer met stenen gooien.
Daar zit natuurlijk helemaal niemand op te wachten, maar de kruik gaat net zolang te water tot die barst.
De barsten zijn al lang te zien en worden groter.
Het moet wel een keer fout gaan.
Maar het allerergste vinden Hendrik en ondergetekende nog dat er een tweedeling onder het volk aan de gang is.
Aangestuurd door een buitengewoon asociale regering, inclusief gedoogpartijen in de tweede kamer, voelt het ene deel zich zwaar ondergewaardeerd ten opzichte van het zich steeds superieur voelende deel van Nederland dat nog wel een vaste baan heeft.
Hendrik is best wel een scepticus, maar hij begint zich steeds meer thuis te voelen bij het idee van een basisinkomen voor iedereen.
De ironie van de huidige situatie is dat als je iedereen werkloos maakt en mensen dwingt voor de uitkering bepaalde werkzaamheden te doen, je net zo goed de hele bevolking een uitkering kunt geven en met zijn allen het broodnodige werk laten doen.
Vele handen maken licht werk.
Zit Hendrik alleen nog met de groep politici en ministers en staatssecretarissen.
Wat zouden we die groep in godsnaam kunnen laten doen.
Ze kunnen niets anders dan alles in de soep laten lopen.
Maar we kunnen ze wel licht werk laten doen.
Bijvoorbeeld papierprikken door het hele land.
Alle begin is moeilijk dames en heren politici.
Als je iets wilt leren moet je onderaan beginnen.
Probleem is wel dat er toezicht op die groep kneuzen gehouden moet worden.
Hendrik heeft zich al als vrijwilliger aangemeld.
Dat is pas participatie denken.
Complimenten aan Hendrik.
Was getekend mede namens Hendrik,
Dirk Jan van Harten
